एका इंजिनियरने शेतीसाठी सोडले शिक्षण

भारतीय शेतीचे शास्त्र अजब आहे. शेतीत नशिबाचा खेळ चालू असतो. भरपूर शेती आणि सिंचन सुविधा असूनही शेती सोडून महानगरात स्थिरावलेली शेतकरीपूत्र येथे आहेत. दुस-या बाजूला छोटया शेतीत राहून हजार समस्यांचा सामना करीत उदरनिर्वाह करणारे शेतकरीपूत्र आहेत. मात्र, बुलढाणा जिल्ह्याच्या मलकापूर प्रांतात शेती करणारा नितीन ब-हाटे हा एक आदर्श शेतकरी आहे. नितीनरावांनी शेतीसाठी चक्क इंजिनियरींगचे शिक्षण सोडले आहे.

नितीन म्हणतो, “ माझे काळ्या आईशी लहानपणापासून नातं आहे. शेतीत गेल्याशिवाय दिवस सुना-सुना वाटतो. मात्र, वडिलांच्या इच्छेने मी शिकत होतो. बारावीनंतर इलेक्ट्रॉनिक्स इंजिनियरिंगला नंबर लागला. मी पहिले दोन वर्षे कसे तरी इंजिनियरिंगचे केले. शेतीच्या प्रेमामुळे तिस-या वर्षी नापास झालो. नापास होणं ही शेतीत पूर्णवेळ परतण्याची नामी संधी होती. मी शिक्षणाला रामराम ठोकला.”

“इंजिनियरिंग सोडताच मी शेतीचा शास्त्रीय अभ्यास केला. माझ्या जमिनीचे माती परीक्षण केले. जमिनीत कोणत्या खतांची कमतरता ते ओळखले.सेंद्रिय,रासायनिक आणि जैविक अशा तीन पातळ्यांवर शेतीत काम सूरू केले. जमिनीचा पोत सुधारला. हवामानाचा, पिकांचा, रसायनांचा, बियाण्यांचा अभ्यास केला. इंटरनेटच्या माध्यमातून माहिती घेत गेलो. मी इंजिनियरिंग सोडल्यानंतर अवघ्या गावाने मला वेडयात काढलं आणि पोरगा वाया गेला, असं हिणवलं होतं. आता तेच गाव माझ्या शेताचे प्रयोग पाहून पुढचं नियोजन करीत आहे. मी शेती खूप आनंदी आहे.”

(अवघ्या २९ वर्षाच्या या तरूणाने १५ एकर जमिनीतून गेल्या वर्षी १५ लाख रुपये उत्पन्न मिळवले आहे. म्हणजेच प्रतिमहिना सव्वा लाख रुपये. शेतीत तरूणांना पैसा मिळतो; पण तुमच्या शर्टला परफ्युमचा नव्हे तर घामाचा वास यायला हवा...!)