“आपल्या वसुंधरेला-पृथ्वीला सर्व बाजूने ओरबडण्याचे,लुटण्याचे सुरू असलेले काम आणि जगातील वाढते प्रदुषण ही या ग्रहावरील आजची सर्वात मोठी आव्हाने आहेत,” हे उदगार आहेत डॉ.सुनितीबाईंचे. त्या मानवतेच्या पुजारीच होत्या.
1986 मध्ये शासकीय रूग्णालयात दाखल झालेल्या 6 महिलांच्या रक्ताची तपासणी डॉ.सुनितीबाईंनी केली. या महिलांना एचआयव्ही असल्याचे त्यांनी सिध्द केले. त्यामुळे भारतातील पहिला एडसग्रस्त रूग्ण आणि ही समस्या अधिकृतपणे देशासमोर आली. त्यांनी एडसग्रस्त महिलांच्या सेवेला आयुष्य वाहून घेतलं होतं.
डॉक्टर सुनितीबाई सोलोमन यांच्या सामाजिक त्यागाला तोड नाही. तामिळनाडूत एक साधी मायक्रोबॉयोलॉजिस्ट म्हणून त्यांनी संशोधन-सेवा सुरू केली होती.
“भारतात 30 वर्ष काम करूनही एचआयव्हीविरोधी लस सापडली नाही. हे दुर्देव आहे,” असे त्या म्हणत असत. संशोधनापेक्षाही त्यांनी एक धक्कादायक निष्कर्ष सांगितला तो असाः एचआयव्हीपेक्षाही रूग्णाचा बळी जातो तो त्या आजाराचे मानसिक शल्य सतत टोचण्याने व रूग्णाला वाळीत टाकण्याच्या प्रकाराने..!
डॉ.सुनितीबाई म्हणत असत की,” पुढील 10 वर्षात नव्या आजारांची समस्या असेल. मात्र, 25 वर्षांनंतरची समस्या ही अन्न, नष्ट होणारी जंगलं-वनसंपदा आणि पर्यावरणाची असेल. आणि 50 वर्षानंतर तर जगात पाण्यासाठी युध्द होतील.”
“मनात शुध्द हेतु ठेवून गरजूंना मदत करणं हे माझ्या आयुष्यातील आनंदाचं गुपित आहे,” असेही त्या सांगत.
डॉ.सुनितीबाई सारख्या किती तरी महान स्त्रिया भारतात आहेत. दुर्देवाने त्यांची ओळख देशभर मृत्युनंतर होत असते. या महिलांपासून “भारतरत्न” किंवा “पदमश्री-पद्मविभुषण” असे किताब देखील लांब असतात.
No comments:
Post a Comment